با پای برهنه از دریا می آمدم

تا انتهای غروب

                     وقتی که کفشهایم          پر از دانه ی شن بود

  وقتی که صدفها را به ارمغان تو عاشقانه چیدم

                                      دریا پر از مهتاب بود

             وقتی که چشم منتظرم

                                   ستاره ها را بدرقه می کرد

 سپیده ی اندوه سر زد

                                               وتنها مرغان سپیدعاشق

                 مرا می خواندند

                                         وقتی که ترا میان خلوت ساحل

                 ودریای مسافر گم کردم.

***********************

هر کس به طریقی دل ما می شکند

                بیگانه جدا دوست جدا می شکند

   بیگانه اگر می شکند حرفی نیست

                  از دوست بپرسید که چرا می شکند

*********************

در اتاقی که به اندازه تنهایی من جا دارد

     دل من

                که به اندازه یک عشق است

        به بها نه های ساده خوشبختی خود می نگرد

به زوال زیبای گلها در گلدان

                               به نهالی که تو در با غچه خانه مان

                                                                      کاشته ای

           وبه آواز قناریها

                                        که به اندازه یک پنجره می خوانند

*********************